CZEGO NAPRAWDĘ POTRZEBUJE PLASTYK

Dzień dobry! W dzisiejszym poście przyznam się Wam do czegoś. Ci którzy są ze mną chwilę na pewno wiedzą, że jestem w plastyku. Może niektórzy wiedzą też to, że w tym roku idę do drugiej klasy. I nie, to nie jest to o czym chciałam Wam powiedzieć, tylko to, że przez ten cały rok trochę się nauczyłam o mojej szkole i chociaż będę się uczyć o niej kolejne 3 lata, to póki co ta wiedza dała mi wiele. Zapraszam!

Na wstępie muszę wyjaśnić, że nie jestem ambitnym typem ucznia plastyka. To o czym mówię działa u mnie, może u kilku innych znajomych mi osób. Jeśli jednak komuś naprawdę się chce to sytuacja wygląda "odrobinkę" inaczej. 

Powinnam zacząć od tego, że przyjście do tej szkoły było bardzo spontaniczną decyzją, której nie żałuję. Nie miałam żadnego pojęcia o tym, jak wyglądają lekcje, czego będę potrzebować. Tu właśnie powstał największy problem. Już na egzaminy szłam z torbą wypchaną dosłownie po brzegi, a okazało się, że użyłam tylko plakatówek, kilku pędzli i trzech ołówków. Do szkoły szłam przygotowana dosyć podobnie, chociaż kilka rzeczy przybyło już w trakcie roku szkolnego, bo "mogą się przydać". Nie, nie przydały się. Naprawdę wiele z moich rzeczy zostawiłam w internacie. Pędzle, ołówki, farby, kilka paczek pasteli, paletę, cudownie pachnący wikol, parę rolek taśm i trochę innych "bardzo niezbędnych" rzeczy. Po moich szkolnych zakupach zdałam sobie sprawę, że wszystko czego potrzebuję do szkoły mam ze sobą, naprawdę.

Już po pół roku zaczęłam tonąć w szkicach. Były wszędzie. W każdej książce i to nie tylko mojej. Co prawda nie było ich aż tak dużo, ale dla osoby równie nieogarniętej co ja sprawiało to spory problem. Kilka dni temu znalazłam rozwiązanie. Znany pewnie wielu z Was organizer pomoże mi w tym roku zapanować nad tym chaosem.

Te małe cudeńka to moje wybawienie. Nie dość, że pięknie wyglądają (to nic, że w ciągu miesiąca pogubi się lub zepsuje przynajmniej połowa z nich) to na pewno mi się przydadzą w walce z przypinaniem bristolu do sztalugi i nie będę musiała męczysz się z papierową taśmą, która i tak odkleja się zanim wezmę pędzel czy ołówek do ręki.

 Ze sobą mam tylko to co trzymam w dłoni, a w internacie czeka na mnie cały zestaw, jednak tak naprawdę więcej mi nie trzeba ołówek miękki i twardy, węgiel i grafit.

Udało mi się przeżyć rok bez własnej gumki, ale nigdy więcej, naprawdę! Jedna do ołówków, druga do węgla i trzecia na zapas.










Postanowiłam pominąć sprawę pędzli i farb (między innymi dlatego, żeby nie pobrudzić białej pościeli!) bo wydaje mi się oczywista. Plastyk to jednak plastyk i chociaż zdarza nam się malować kwadraty plakatówkami to jednak coś się od nas wymaga. Jednak i bez tych da się przeżyć jeśli wie się obok kogo usiąść! Na koniec zostawiłam najlepsze...

Bez kubka przychodzenie do szkoły nie miałoby sensu i chociaż można kupić plastikowy za parę groszy to cebula zawsze będzie cebulą. Swoje potłukłam (pierwszy wracając z pierwszej internetowej kolacji, brawo ja) dlatego musiałam zaopatrzyć się w nowy. Mam nadzieję, że zostanie ze mną na dłużej niż poprzednie. 

To by było na tyle na dziś, mam nadzieję, ze Wam się podobało. Jeśli chcecie żebym przybliżyła Wam moją szkolną rzeczywistość to piszcie w komentarzach na dole. Napiszcie mi też koniecznie jak wygląda to u Was. Macie już wszystko do szkoły? Trzymajcie się ciepło i do następnego!